اختلالهای اضطرابی

اضطراب، نگرانی، و استرس، همگی بخشی از زندگی روزمره اگثر افراد است. اما حقیقتاً تجربه کردن اضطراب یا استرس به معنای گرفتن کمک حرفه ای نیست، یا اینکه یک اختلال اضطراب داریم. در حقیقت ، اضطراب یک سیگنال هشداردهنده ی گاهی ضروری از یک موقعیت خطرناک یا دشوار است. بدون اضطراب ما هیچ روشی برای پیش بینی سختی های پیش رو و آماده شدن برای آنها نخواهیم داشت.

اضطراب وقتی یک اختلال می شود که نشانه ها مزمن می شوند و در زندگی روزمره و توانایی عملکرد فرد مداخله می کند. افرادی که از اضطراب مزمن و تعمیم یافته رنج می برند اغلب علائم زیر را گزارش می دهند:

• تنش عضلانی
• ضعف جسمانی
• تعریق دستها
• پریشانی یا ترس
• ناتوانی برای آرامش
• نگرانی مداوم
• تنگی نفس
• حالت خفقان
• ناراحتی معده
• ضعف در تمرکز

وقتی که این علائم شدید و نسبتا آشفته کننده هستند بطوریکه افراد را بی نهایت ناراحت، خارج از کنترل، یا درمانده می سازد، معمولا نشانه ای از یک اختلال اضطرابی است.

بسته به نشانه ها و شدت اضطرابی که شخص تجربه می کند، اختلالهای اضطرابی تشخیص های متمایزی را دریافت می کنند. اختلالهای اضطرابی پیش بینی ِ یک تهدید آینده را سهیم می کنند، اما انواع موقعیتها یا اشیایی که ترس یا رفتار اجتنابی را تحریک می کنند، متفاوت است. همچنین انواع اختلال اضطراب، انواع گوناگون افکار غیر سالم مربوط به آنها دارد. انواع اولیه اختلالهای اضطرابی عبارتند از:

• نشانه های اختلال اضطراب تعمیم یافته
• نشانه های اختلال وحشت
• نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی
• نشانه های فوبیای خاص (ساده)

علل و تشخیص

اضطراب به دلیل عوامل بسیاری چون محرکهای بیرونی، ترک عاطفی، شرم، تجربه یک واکنش خیلی زیاد به محرکی که بالقوه برانگیزاننده اضطراب است، وقتی که نخستین بار به فرد نشان داده شده است. پژوهش هنوز توضیح نداده است که چرا برخی افراد حملات وحشت یا رشد یک فوبیا را تجربه می کنند در حالی که دیگرانی که در همان خانواده و تجارب سهیم بودند، بزرگ شده اند، آن حملات را ندارند. این احتمال است که اختلالهای اضطرابی، مانند همه بیماریهای روانشناختی به علت ترکیبی از عواملی است که هنوز کاملاً فهمیده نشده است. این عوامل احتمالاً شامل رشد دوران کودکی، عوامل روانشناختی و نوروبیولوژیکی، ژنها، رشد شخصیت و اشارات محیطی است.

این اختلال شایع ترین تشخیص اختلالهای روانشناختی در ایالت متحده آمریکاست. شایع ترین اختلال اضطراب “فوبیایِ ساده” نامیده می شود که شامل ترسهایی از چیزهایی مانند خزندگان یا یک مکان بلند است. همچنین اختلال اضطراب اجتماعی، یعنی ترسناک بودن موقعیتهای اجتماعی و اجتناب از آن موقعیتها، شیوع دارد. اختلالهای اضطرابی از طریق ترکیبی از روان درمانی و داروهای ضد اضطراب معالجه می شوند.