سعی کنید آن شانه حمایت کننده باشید
علیرغم بهترین تلاش‌هایمان، بسیاری از ما در حمایت از افرادی که برایمان مهم اند، در زمانی که آسیب می بینند، چندان خوب عمل نمی‌کنیم. چیزی که آنها نیاز دارند همیشه نصیحت یا تشویق نیست، بلکه به سادگی کسی در آن فضای دردناک در کنارشان باشد و آن چه آنها نیاز دارند، جدا شدن از انزوای دردناک در قالب گوشی بدون قضاوت و آغوشی پذیرنده است.
سلول های آیینه‌ای
ما درحال تلاش نیستیم که ادعا کنیم که نصیحت و تشویق جای خودشان را ندارند، البته که دارند. فقط این است که تمایل ذاتی به منطقی کردن داریم تا مستقیماً به نصیحت یا تشویق کسی که آسیب دیده خیز برداریم. سلولهای آیینه‌ای[*] ما متحدان بزرگی در ایجاد ارتباطات و درک افراد در سطحی عمیق‌تر هستند، اما وقتی ما را مجبور می‌کنند همان احساسات ناخوشایندی را که دیگری تجربه می‌کند، حس کنیم، اغلب ممکن است مانند دشمن احساس کنند.
شهامت نشستن با دیگری
چنانچه در مورد حمایت از افرادی که به آنها اهمیت می‌دهیم، واقعاً جدی هستیم، در آن وقت مجبوریم کار خودمان انجام دهیم بئین معنا که با عبور از مکانیسم دفاعی منطقی سازی ببینیم و آگاهانه تصمیم بگیریم که یک راست پریدن به سمت «امیدوار باش!» یا « فلان کار را باید انجام بدهید!» خودداری کنیم و در عوض شجاعت این را داشته باشیم که با دیگری بنشینیم و اجازه دهیم شخص احساسش را تجربه کند و آنچه را که احساس می کند بدون انتقاد یا قضاوت بیان کند. بعداً فرصت های زیادی برای تشویق و توصیه دادن وجود خواهد داشت. همانطور که گفتیم توصیه نمی‌کنیم تشویق یا نصیحت را از فهرست کمک حذف کنید، بلکه فقط از پاسخ‌های پیش‌فرض دور نگه داریم، پاسخ‌هایی که احساس انزوا و سوء تفاهم را برای طرف مقابل حفظ می‌کنند و به ندرت مرهم است، مرهم دانستن اینکه شخص دیگری در قایق با آنها نشسته است.
[*] نورون‌های آیینه‌ای: این سلولهای عصبی نورون های آیینه ای نام نهاده شد چرا که این سلول های عصبی اقدامات فرد دیگر را بطور آیینه ای در مغز ما بازتاب می کند و گویی که ما خود، آن کارها را انجام می دهیم و انگار که ما آیینه شده ایم.
منبع: https://evolutioncounseling.com
در صورت تمایل صفحه اینستاگرام مرا با آدرس زیر دنبال کنید:
https://www.instagram.com/zahra__dadash
من زهرا داداش، دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره و دارای پروانه تخصصی از سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران هستم ... 
