کمال گرایی

کمال گرایی

اغلب کمال گرایی به عنوان یک ویژگی مثبت تلقی می شود، که فرصتهای موفقیت را افزایش می دهد، اما می تواند به افکار و رفتارهای خود- تخریبی، منجر شود و نیل به اهداف را سخت تر کند. این ویژگی ممکن است موجب استرس، اضطراب، افسردگی و موضوعات سلامت روان شود. افرادی که به دور از احساس های بی کفایتی، در جهت بی نقص بودن، تلاش می کنند، ممکن است صحبت با یک درمانگر را مفید ببینند. این کار می تواند به افراد کمک کند که خود- انتقادی افراطی را مدیریت کنند.

کمال گرایی چیست؟ و علائم آن

غالباً کمال گرایی نیازی به بی نقص بودن و حتی باور رسیدن به کمال، تعریف می شود.

علایم کمال گرایی:

بیشتر مردم هر از چند گاهی در زمینه ای از زندگی درگیر کمال گرایی هستند. اما افرادی که بطور مداوم نیاز به آن را احساس می کنند ممکن است موارد زیر را هم داشته باشند:

– نتوانند تکلیفی را انجام دهند، مگر آنکه توانایی انجام بدون عیب و نقص آن را داشته باشند.

– نتیجه نهایی را مهمترین بخش هر تعهدی می دانند. لذا، کمتر بر فرایند یادگیری یا انجام تکلیف به بهترین شکل توانایی خود، تمرکز دارند.

– تا زمانی که بر اساس استانداردهایشان، نتیجه بی نقص گردد، کار را تمام شده نمی انگارند.

– به تعویق انداختن، افراد کمال گرا تا وقتی اطمینان پیدا نکنند که می توانند کاری را به طور کامل انجام دهند، ممکن است آن را شروع نکنند.

– زمان زیادی به انجام کاری اختصاص می دهند که معمولاً دیگران خیلی طول نمی دهند.

نمونه هایی از رفتار کمال گرایانه:

مسلماً، بیشتر مردم مایلند موفق شوند، اما سخت کار کردن همواره نشانه رفتار کمال گرایانه نیست. برخی نوعاً کمال گرا هستند و معتقدند هر چیزی که آنها انجام می دهند بی ارزش است، مگر آنکه بی نقص باشد. به عوضِ آنکه به پیشرفتشان، یادگیری یا سخت کار کردنشان افتخار کنند ، دائماً کارشان را با کار دیگران مقایسه می کنند یا بر محصول بی ارزشِ دست یافته، متمرکزاند.

حتی وقتی به نتایج دلخواه می رسند، هنوز ناراضی هستند و ممکن است احساس کنند، اگر حقیقتاً بی نقص بودند آیا مجبور بودند برای رسیدن به اهدافشان سخت تلاش کنند.

مثالهایی از کمال گرایی:

– ۳۰ دقیقه صرف نوشتن و بازنوشتن یک ایمیل دو جمله ای

-اگر در آزمونی دو نکته را از دست دهند، باور دارند که علامت شکست است.

– به سختی از موفقیت دیگران خوشحال می شوند.

– خود را در مسیر استانداردهای اجرای دیگران نگاه می دارند یا بطور نامناسب و غیرواقع بینانه با دیگران مقایسه می کنند.

– از انجام یک بازی یا آزمودنِ فعالیت جدید با دوستان دوری می کنند به دلیل آنکه می ترسند کمتر از کامل به نظر آیند.

انواع کمال گرایی

کمال گرایی در استانداردهای شخصی: فردی با این نوع از کمال گرایی، ممکن است به یک مجموع استانداردهایی بچسبد که باعث انگیزه شود. ممکن است از نظر دیگران این استانداردها در سطح بالا نباشد اما شخص وضع کننده را برانگیزاند. به نظر می رسد که این نوع کمال گرایی سالم باشد، مادامی که به استرس زیاد یا فروپاشی منجر نشود. این افراد ممکن است با احتمال کمتری، عادتهای مضری را برای مقابله با استرس ناشی از کمال گرایی، به کارگیرند، اهدافشان انرژی بخش است و موجب دست پاچگی یا فلجی نمی شود.

کمال گرایی خود- انتقادی: افراد با این نوع بیشتر از اآنکه برانگیخته شوند  توسط اهدافی که برای خود وضع می کنند، ترساننده می شوند. غالباً ممکن است ناامیدی را تجربه کنند یا این فکر که هیچگاه اهدافشان محقق نمی شود. پژوهش نشان داده است که کمال گراییِ خودانتقادی با احتمال بیشتری موجب هیجان منفی می شود (هیجاناتی چون درماندگی، اجتناب، اضطراب و خودسرزنشی)

کمال گرایی تجویز شده توسط اجتماع: بر اساس پژوهشی این نوع، توقع عالی بودنی را بیان می کند که بر دوش صاحبان مشاغل نیازمندِ دقت زیاد گذاشته می شود. مشاغلی مانند وکالت، حرفه های مربوط به پزشکی، طراحان و معماران. صاحبان این حِرَف افکاری درمانده تر، استرس آورتر و خطر بیشترِ خودآسیبی را تجربه می کنند. این کمال گرایی در مورد افرادی به کار می رود که به معیارهای بالای اجتماعی و فرهنگی متعهدند و تلاش می کنند اهداف غیرواقع بینانه را برآورده نمایند. برای نمونه دانشجویانی ممکن است به معیارهای تحصیلی والدین پایبند باشند. نوجوانان و بزرگسالانی که احساس فشار می کنند تا به نوعی اندامی که به نظر جامعه “ایده آل”  است، برسند، ممکن است ویژگیهایی از این نوع کمال گرایی را داشته باشند

قلمروهای کمال گرایی

کمال گرایی بر حوزه های زیادی از زندگی شخص می تواند تاثیر بگذارد. موارد زیر برخی از این حوزه ها هستند:

محل کار یا مدرسه: آنها در مدرسه یا محل کار زمان بیشتری را صرف می کنند تا کاری را انجام دهند. همچنین ممکن است از شروع کاری که نسبت به آن اطمینان ندارند، اجتناب کنند. این اجتناب به میلِ انجامِ بدون نقص مربوط است.

روابط صمیمی یا دوستی ها: کمال گرایی باعث می شود استانداردهای غیرواقعی بر افراد مورد علاقه شان وضع کنند (یعنی آوردن استرس و فشار بسیار در روابط)

فعالیت جسمانی: اغلب ورزشها و قهرمانی، کمال گرایی را تشویق یا تشدید می کند. در ورزشهای انفرادی مانند ژیمناستیک کمال گرایی شایعتر است، چونکه رقابت با خود است.

محیط یا اطراف آن: نیاز به خانه یا حیاطی که همواره بی نقص باشد ممکن است موجب شود فرد انرژی و زمان زیادی را صرف تمیزی یا زیباسازی محیط بر اساس استانداردهای خود کند.

بهداشت و سلامت: بطرز عجیب و غریبی، این نوع کمال گرایی موضوعات سلامت را موجب می شود. برای مثال ممکن است فرد مسواک زدن را متوقف کند چونکه موفق  نشده یکی از دندانها را مسواک بزند. این ممکن است منجر به اختلالهای خوردن شود مانند وسواس در خوردن غذاهایی که سالم به حساب می آیند.

چطور صحبت کند یا بنویسد: فکر درباره اینکه به چه نحو صحبت کند یا بنویسد، ممکن است کیفیت گفتار یا نوشتار را کاهش دهد. این ممکن است موجب شود خیلی کم صحبت کند یا از نوشتن اجتناب کند، چرا که از اشتباه کردن می ترسد.

ظاهر جسمانی: این نوع موجب می شود که فرد بی نهایت درباره آراسته بودن یا سبک شخصی نگران باشد. ممکن است برای انتخاب اینکه چه چیزی بپوشند یا اینکه مدل موهایشان چطور باشد، ساعتها وقت صرف کنند. ظاهر جسمانی کمال گرایانه ممکن است باعث اختلالهای خوردن یا اعتیاد به ورزش شود.

علل کمال گرایی:

عوامل زیادی در ایجاد آن مشارکت دارند.

-ترس مکرر از عدم پذیرش از سوی دیگران یا احساسات ناامنی و کافی نبودن

-موضوعات سلامت روان مانند اضطراب یا وسواس، در حالیکه وسواس و کمال گرایی با هم ارتباط دارد، نه همه افراد با کمال گرایی وسواس دارند و نه همه افراد با وسواس، کمال گرا هستند.

-داشتن یک والد که رفتار کمال گرایانه نشان می دهد یا وقتی که تلاش فرزندان به نتیجه ای بی نقص منجر نمی شود، عدم پذیرشی را بیان می کنند. برخی والدین فرزندانشان را تشویق می کنند که در هر حوزه ای موفق و یا بی نقص باشند و تا حدی به آنها فشار می آورند که ۵۸می تواند سوءاستفاده کننده، به حساب آید.

دلبستگی اولیه ناایمن. افرادی که در دوران کودکی، دلبستگی مشکل با والدینشان داشتند ممکن است در بزرگسالی به سختی خود- تسکینی را تجربه کنند. آنها ممکن است به زحمت نتیجه خوب خود را وقتی که بی نقص نیست، به عنوان  نتیجه خوب بپذیرند. گاهی فردی با گذشته ای از موفقیت، فشار زیادی برای زندگی با موفقیت های پیشین تجربه می کنند و غالباً این قضیه آنها را در رفتارهای کمال گرایانه درگیر می کند. کودکانی که غالبا برای دستاوردهایشان ستایش شدند ممکن است همانطور که بزرگ می شوند برای حفظ موفقیت، فشاری را احساس کنند.

اگر احساس می کنید ممکن است ویژگیهای کمال گرایانه داشته باشید که موجب درماندگی روزانه می شود، بدانید که رفتار کمال گرایانه قابل تغییر است که با یادگیری نگرشهای سالم تر درباره هدفتان و با کمک درمانگری مورد اعتماد و مهربان محقق می شود.