کمک بگیرید شما تنها نیستید! پیشگیری از خودکشی: کلیدها و علائم هشدار دهنده برای خودکشی

شواهد علمی برای پیشگیری از خودکشی

بر اساس اتحاد ملی بیماریهای روانی، بیش از ۴۱۰۰۰ آمریکایی با خودکشی در هر سال می میرند و دومین علت مرگ در بین افراد ۱۰ تا ۲۴ است. مجله انجمن پزشکی آمریکایی گزارش می کند که اختلالات خلقی (مانند افسردگی) تقریباً به ۶۰% تلاشهای خودکشی مربوط می شود و عوامل اضافی شامل دسترسی است به وسایل کشنده (مانند اسلحه)، مصرف مواد و الکل، و رفتارهای کمک طلبی. پژوهش نشان می دهد که خودکشی نادر است و پیشگیری به طور صحیح دشوار است. یکی از مفیدترین راههای پیشگیری دانستن علائم هشداردهنده است و سپس پیدا کردن درمان مناسب.

انجمن روانشناسی آمریکا علائم هشداردهنده خودکشی در زیر ذکر می کند:

صحبت درباره مرگ: هر کلمه ای از مرگ، ناپدید شدن، پریدن، شلیک به خود، یا دیگر انواع خود- آسیبی

ففدان جدید: فوت، طلاق، جدایی، رابطه، اعتماد به نفس، عزت نفس شکننده، نبود علاقه به دوستان، عادتها، یا فعالیتهایی که پیش از این لذت بخش بوده است.

تغییر در شخصیت: غم،گوشه گیری، تحریک پذیری، اضطراب، خستگی، بی تصمیمی، بی تفاوتی.

تغییر در رفتار: نداشتن تمرکز بر تکالیف روزانه، مدرسه یا کاری.

تغییر در الگوهای خوابیدن: بیخوابی، اغلب زود بیدار شدن یا زیاد خوابیدن، یا کابوس دیدن.

تغییر در عادتهای خوردن: نداشتن اشتها و از دست دادن وزن، یا زیاد خوردن.

ترس از دست دادنِ کنترل: بطور نا منظم برانگیخته شدن، آسیب به خود، یا دیگران.

عزت نفس پایین: احساس بی ارزشی، شرم، غرقِ احساس گناه، تنفر از خود، “هر کسی بدونِ من بهتر خواهد بود.”

نداشتن هیچ امیدی به آینده: باور اینکه کارها هرگز بهتر نمی شود، یا هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد.

خودکشی قابل پیشگیری است و می تواند درمان شود. با وجود این، ما می دانیم اقلیت نژادی به دلیلِ ننگ یا سایر نگرشهای مربوط به هنجارهای فرهنگی درباره کمک طلبی، اغلب از درمان سلامت روانی اجتناب می کنند. برای مثال، داده ها نشان می دهد که استفاده از درمانهای روانپزشکی برای سفیدپوستان معمول ترین است (۷/۸ درصد) تا برای اقلیت های نژادی(۷/۴درصد آمریکایی آفریقایی، ۸/۳ آمریکایی لاتین، ۵/۲ درصد آمریکایی آسیایی).

میزان زیادی پژوهش درباره پیشگیری از خودکشی وجود دارد. حوزه های کلیدی پیشگیری از خودکشی ممکن است شامل این موارد شود: آگاهی و آموزش عمومی، تشخیص و درمان بیماریهای روانی بهبود یافته، استفاده از محافظانی مانند روحانیون، والدین، و آموزگاران برای شناسایی افرادِ در معرضِ خطر و ارجاع آنها برای درمان، غربالگری پیشرفته در زمینه های مراقبت اولیه ای چون بیمارستانها و فراهم نمودنِ دسترسی به درمان مناسب. علاوه برآن پژوهشی نشان می دهد که شناساییِ تا اندازه ای معنوی بودن و شرکت در خدمات مذهبی با کاهش تلاشهای غیرعادی خودکشی مرتبط است. با فرض ماهیت محافظت کنندگی معنویت، مهم است که متخصصان و درمانگران درباره این باورها و فعالیتها به عنوان یک روش پیشگیرانه، پرس و جو کنند

(در ایران افرادی که قصد خودکشی دارند یا اقدام به خودکشی کردند،خانواده آنان، می توانند با تلفن ۱۲۳ تماس بگیرند)

منبع: سایکولوژی تودی

نویسنده: دکتر اِرلانگر اِی. تارنِر

مترجم: زهرا داداش