اعتماد به ارزشهای فرد به عنوان یک انسان، منبع روان شناختیِ با ارزش و طور کلی عامل بسیار مثبت در زندگی محسوب می شود؛ عزت نفس با موفقیت، روابط خوب، و رضایتمندی همبستگی دارد. پایین بودن احترام به خود می تواند افراد را به سمت افسرده شدن سوق دهد، موجب شکست در رسیدن به پتانسیل خود، یا تحمل موقعیتها و روابط سوء استفاده کننده شود.
خود دوستیِ خیلی زیاد، به عبارت دیگر، به یک حس محق بودنِ منزجرکننده، و ناتوانی در یادگیری از شکستها منجر می شود. این خود دوستی زیاد می تواند نشانه خودشیفتگی بالینی باشد (یعنی افرادی که در آن ممکن است به شیوه یِ خودخواهانه، متکبرانه، و فریبکارانه رفتار کنند.
عزت نفس می تواند به شیوه های بسیاری بر زندگی اثر بگذارد، از موفقیت تحصیلی و حرفه ای، تا روابط و سلامت روان. با وجود این، عزت نفس یک ویژگی تغییرناپذیر نیست؛ موفقیتها یا شکستهای شخصی و حرفه ای می تواند موجب تغییراتی در احساسات خود ارزشی شود.
تجربه هر فرد متفاوت است، اما در خلال دوره ای از عمر، به نظر می رسد عزت نفس به شیوه های منظم و قابل پیش بینی افزایش یا کاهش می یابد. پژوهش اشاره می کند که عزت نفس تا سن ۶۰ سالگی به درجاتی افزایش می یابد.
منبع: سایت سایکولوژی تودی
من زهرا داداش، دانش آموخته کارشناسی ارشد مشاوره و دارای پروانه تخصصی از سازمان نظام روانشناسی و مشاوره ایران هستم ... 
