شخصیت اجتنابی

اختلال شخصیت اجتنابی افرادی را توصیف می کند که به جهت اجتماعی بازداشته اند. این افراد معمولاً به انتقاد حساسند و  به آنچه دیگران درباره آنها فکر می کنند تمرکز دارند. به عنوان یک نتیجه، آنها از موقعیتهای که در آن ممکن است قضاوت شوند دوری می کنند.

اختلال شخصیت اجتنابی چیست؟

غیرمعمول نیست این افراد درباره اینکه دیگران چگونه آنان را می بینند، نگران باشند. با وجود این، افراد با اختلال شخصیت اجتنابی می ترسند از اینکه برچسب “ناکافی” بخورند. این ترس  در انواع زمینه های اجتماعی و حرفه ای نشان داده می شود.

اگرچه آنها تمایل به صمیمیت و عاطفه دارند، اغلب در حفظ روابط مهم مشکل دارند، ترس از ترد، از مهربانی و ملاقات با افراد جدید جلوگیری می کند. روابط صمیمانه به ویژه برای افراد با اختلال شخصیت اجتنابی سخت است چرا که ممکن است دائما نگران گفتن چیزی غلط، یا خجالت از خودشان باشند. این نگرانی به گوشه گیری منجر می شود. از آنجایی که این افراد به انتقاد حساسند، ممکن است با سهولت بیشتر، از دیگران آسیب ببینند.

نشانه های اختلال شخصیت اجتنابی

راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، شخصیت اجتنابی را به عنوان یک اختلال توصیف می کند. این به معنای آن است که این نوع شخصیت، الگویِ پایدار و فراگیریست. برای تشخیص این نوع از شخصیت، فرد باید دست کم چهار نشانه از نشانه های زیر را نشان دهد:

• اجتناب از فعالیتهای کاری که متضمن تماس معنادار با دیگران است
• عدم تمایل به درگیری در رابطه ها، مگر آنکه بدانند پذیرفته می شوند
• اشتغال فکری با انتقاد و ترد
• بازداری از روابط جدید به دلیل احساساتِ بی کفایتی
• خودپنداره ی اجتماعی نالایق، نامطلوب، یا درجه دو
• اجتناب از خطرات یا فعالیتهای جدید به دلیل ترس از احساس شرمندگی

افراد دارای اختلال شخصیت اجتنابی احتمالاً ساکت و خجالتی اند. آنها ممکن است بخواهند به منظور اجتناب از انتقاد”نامرئی” باشند. اگرچه می خواهند با دیگران ارتباط برقرار نمایند، ترسشان آن را دشوار می سازد.

علل و شیوع اختلال شخصیت اجتنابی

متخصصان باور دارند علل اختلال شخصیت، ترکیبی از علل زیست شناختی و محیطیست.این وضعیت که بیشتر در میان اعضای خانواده روی می دهد، اشاره به یک مؤلفه ی ژنتیکی دارد. ترد بوسیله همسن و سالان یا والدین ممکن است در شخصیت اجتنابی نقش داشته باشد.

در هر کجا از حدود ۰/۵ % تا فراد ۲/۴ %، ملاک اختلال شخصیت اجتنابی را دریافت می کنند. این وضعیت معمولاً در اوایل بزرگسالی ایجاد می شود و به میزان مشابه در همه جنسیتها ظاهر می شود، گرچه زنان ممکن است اندکی با احتمال بیشتری ملاکها را داشته باشند. افراد با تشخیص های مربوط به اضطراب به احتمال خیلی بیشتری شخصیت اجتنابی دارند. برای نمونه، ممکن است بر بیش از ۵۰% افراد برون هراسی، و ۴۰% افراد دارای اضطراب اجتماعی اثر بگذارد.

در یک مطالعه درباره این اختلال، ارتباط مثبت با بدبینی، داشتن تجارب منفی در دوران کودکی، و حساسیت زیاد، یافت شد.

اختلال شخصیت اجتنابی، روابط رومانتیک و ازدواج

یک جنبه ی رایج اثر جانبیِ اختلال اجتنابی، نبود روابط صمیمی یا پیوندهای عاطفی با دیگران است. یک پژوهش  در مجله اختلالات  شخصیت پیدا کرد که اختلال اجتنابی بطور منفی با موفقیت در روابط صمیمی مرتبط است. اما چرا روابط نزدیک سخت است، و چطور می توان بر این موانع غلبه کرد؟

شخصیت اجتنابی اغلب موجب می شود افراد “درجه دو بودن” را نسبت به دیگران احساس کنند. علاوه بر آن، عدم پیوند عاطفی بین شخص و شخصیت اجتنابی و دیگران، بیشتر اوقات به عنوان نتایج آن، باعث می شود تا شخص در ارتباط با فرد دارای اختلال شخصیت اجتنابی، احساسی مانند یک بیگانه نماید. هر دوی این عوامل می تواند ایجاد روابط رومانتیک و افلاطونی را دشوارتر سازد.

حتی وقتی فردی با اختلال شخصیت اجتنابی درگیر یک رابطه صمیمی می شود، حفظ پیوند عاطفی قوی ممکن است چالش برانگیز باشد. به منظور محافظت خود از ترد شدن، این افراد ممکن است به آسانی نسبت به یک شریک عاطفی گشوده نباشند، حتی ممکن است موجب شود برخی شریکهای عاطفی احساس تردشدگی خودشان را متوجه نشوند. ترس از قضاوت اینکه آنان واقعاً چه کسی هستند، شریک عاطفی اجتنابی ممکن است بخشهایی از خودشان رامحصور نمایند حتی برای آنهایی که نزدیکند. شریکان عاطفیِ افرادِ دارای شخصیت اجتنابی ممکن است احساس کنند که رابطه شان فاقد عمق یا پیوند عاطفی است.

اگرچه اختلال شخصیت اجتنابی نمی تواند “شفا” داده شود، با این وجود حفظ روابط صمیمی رضایت بخش ممکن است. اغلب، درمان فردی می تواند مفید باشد و در برخی موارد شریک عاطفی برای ارتباطشان با یکدیگر ، در جستجوی درمان است. در زوج درمانی شریک عاطفیِ بدون این اختلال، ممکن است فهم عمیق تری از اثری که شخصیت اجتنابی بر شریک عاطفیش می گذارد بدست آورد ، و افراد دارای اختلال می توانند یاد بگیرند که چگونه رفتارشان بر شریکشان اثر می گذارد و چگونه کمک کنند تا برای این شکاف پل بسازند.

زندگی با اختلال شخصیت اجتنابی

افراد دارای شخصیت اجتنابی معمولاً حتی از ظریف ترین واکنشها آگاه می شوند. آنها در تعاملهای اجتماعی ترد را دریافت می کنند حتی اگر قصد آن فرد خنثی باشد. اگر فردی با انتقاد کردن از رفتار مضطربانه شان برخورد کند، این انتقاد ممکن است احساسات فرد را درباره عدم کفایت تایید کند و چرخه ای از رفتار اجتنابی را دائمی نماید.

شخصیت اجتنابی دست و پای زندگی اجتماعی و شغلی شخص را می گیرد. به دلیل آنکه شکست آنها را نگران می کند افرادِ این وضعیت ممکن است پیشرفتهای شغلی یا افزایش مسئولیتها در کار را نپذیرند. آنها اغلب گوشه گیری می کنند، یعنی اندازه شبکه حمایتی شان را کاهش می دهند.

این افراد گرایش به افسردگی، دو قطبی، و اضطراب دارند. اضطراب اجتماعی به ویژه با شخصیت اجتنابی ارتباط دارد. آنها ممکن است همچنین معیار تشخیص شخصیت وابسته را داشته باشند، به دلیل آنکه می توانند به تعداد افراد مطمئن کمی، متکی شوند.

منبع: گودتراپی

مترجم: زهرا داداش