ریشه اضطراب اجرا (Anxiety performance)

چگونه ترس و خشم به نشانه های جسمانی تبدیل می شود؟

بسیاری از هنرپیشه ها، سیاستمداران، ورزشکاران، چهره های مردمی، و موسیقی دانان از اضطراب اجتماعی رنج می برند که به آن “ترس صحنه” هم گفته می شود –باربارا استراسند، بیانسه، اَدل، اِما استون، دیوید بکهام، ووپی گلدبرگ، اُپرا وینفری، توماس جفرسون، وارن بافت، و مهاتما گاندی، تنها چند نمونه از میان هزاران نمونه هستند.

کسانی که معروف نیستند نیز با اضطراب اجرا دست و پنجه نرم می کنند. شامل مدیران تجاری، نویسندگان، دانشگاهیان، و حتی متخصصان سلامت رواند.

من در دوران دانشجویی با اضطراب صحنه دست و پنجه نرم می کردم و هر زمان که در جمع پیانو می زدم از تردید به خود رنج می بردم. لذا سخت تر تمرین می کردم. مربی ها و معلمان به من اطمینان می دادند که “نگران نباش”.

این اطمینان بخشی ها کمک نکرد. من احساس تنهایی و سردرگمی می کردم. افراد نمی خواستند درباره ترس صحنه حرف بزنند، طوری رفتار می کردند، گویا مسری است. یا وجود اضطراب پیانو می زدم، اما تجربه خسته کننده، پیچیده و ناراحت کننده ای بود.

برخی علائم اضطراب اجرا

لرزش

ضغف حافظه

تردید به خود

احساس حقارت و ترس از اشتباه کردن

شرم از کامل نبودن در مقابل حاضرین

نگرانی درباره آنچه مردم فکر می کنند

ترس از ناامید کردن دیگران

نگرانی ها درباره “عجیب” یا “احمق” به نظر رسیدن

نشخوار مداوم یا تفکر چرخه ای

ترس به “جنگ یا گریز” منجر می شود

وقتی افراد وحشت زده می شوند و احساس می کنند مورد حمله قرار می گیرند، سعی می کنند از خودشان دفاع کنند. متاسفانه، جنگیدن می تواند تبدیل به حمله به خود شود. با فراموش کردن آنچه فرد می داند، معتقد است شنونده ها از او تقدیر نمی کنند یا به او می خندند. در مورد مثال گریز، برخی اجرا کنندگان آماده شدن برای اجرا را به تعویق می اندازند و سپس می گویند که وقت کافی برای آماده شدن نداشتند! برخی دیگر بطورکلی اجرا را متوقف می کنند. برای درک و مدیریت اضطراب اجراء، مهم است بفهمیم چطور فرد به تهدید نزدیک–یا از آن دور می شود،. روانکاوان معتقدند پاسخ های دفاعی جهت محافظت خود از ادراک یک چیز ترسناک  و فاجعه است.

کاهش اضطراب تان

مثال ۱

سیندی می ترسید از اینکه حضار اجرای او را نپذیرند و غالبا در بیان ایده های موسیقی خود بازداری داشت. همچنین از سردی دستانش رنج می برد. در درمان، او پی برد که ترس ها و احساسات جسمانیش معنای عاطفی دارند.

والدین او وقتی که خیلی بچه بود، طلاق گرفتند. سیندی نمی توانست افسردگی مادر و ناپدید شدن پدرش درک کند. او تصور می کرد در جدایی آنان نقش داشته و احساس گناه و مسئولیت می کرد.

سیندی احساس می کرد والدینش سرد و بی مسئولیت هستند. آنها همچنین هیچ تصوری از تاثیر رفتار خود بر دخترشان نداشتند. او از حالات روحی مادر و غیبت پدرش عصبانی بود اما همیشه سعی می کرد تا یک دختر و ایفاءکننده خوب و “بی نقص” باشد تا خشمش را بپوشاند.

سیندی از دو مکانیزم دفاعی برای محافظت خودش در برابر اضطراب استفاده می کرد:

او خشم خود را انکار می کرد زیرا می ترسید عصبانیت باعث شود مردم ترکش کنند.

او اتصالش را با هیجاناتِ خشم و ترس، بویژه خارج از محیط اجراء، قطع کرده بود اما، از ترس اینکه اجرای “ناقص” موجب عدم تایید حاضرین شود، او را مضطرب می کرد.

همانطور که سیندی و من برای فهم عمیق تر سردی دست هایش کار می کردیم، کشف کرد اضطراب او علامتی از یک احساس ناراحت کننده مانند ترس و خشم بود. همین که این رابطه را فهمید، سیندی توانست خود را از طریق کلمات و متعاقب آن از طریق اجراهایش بیان کند (که بجای ترس و وحشت، لذت را پیش بینی نماید).

مثال ۲

جیمز با وجود مخالفت های والدینش نوازنده ویلون سل شد. او بر مطالعات خود مصر بوذ اما دردی در بازو احساس می کرد.

جیمز به دنبال توصیه بسیاری از پزشکانی بود که هیچ مشکل جسمانی پیدا نکردند. من این موضوع را پیش آوردم “بیا در نظر بگیریم که این درد بازو ناشی از برخی احساسات درون شما باشد–درون ذهن تان”. اگرچه دو دل بود، به عنوان یک سرنخ مهم برای درد جسمانی خود، شروع کرد تا واکنش های عاطفیش را پیگیری کند.

او متوجه شد که چگونه ترس و خشم، بر اضطراب اجرای او اثر می گذارد. می ترسید اگر موفق نشود حق با والدینش بوده باشد. در حقیقت، به دلیل شک به توانایی او، بقدری از آنها عصبانی بود که نگران می شد، گاهی دستش را دراز کند و آنها را بزند! آشکار شدن این احساسات به کاهش دردش کمک کرد و قادر ساخت تا اضطراب اجرای خود را کنترل نماید.

چگونگی مدیریت اضطراب اجرا

در اینحا چند کار مهم وجود دارد تا درباره اضطراب اجرا به خاطر بسپارید:

• چیزی به عنوان یک اجرای “بی نقص” وجود ندارد. “کامل بودن در ذهن ما وجود دارد.
• احساس اضطراب به معنای این نیست که شما یک اجراکننده عالی نیستید
• اضطراب یک سرنخ است تا درباره واکنش ها و اعمال تان کنجکاو شوید.
• شرم یک احساس پیچیده درباره خود و نیز ترس از ترد حاضرین است. می شود با فهمیدن منبع ناراحتی هیجانی تان، با آن مقابله کنید.
• بدانید که خود-انتقادی شدید از ذهن اجراکننده نشات می گیرد. لزوما نحوه ای که یک مخاطب احساس می کند، نیست.
• نشانه های جسمانی مثل سردی دست ها، انقباض معده و سردرد، برخی روش هایی هستند که بدن سرنخ هایی را در مورد نگرانی های روانشناختی به ما منتقل می کند.

از طریق درمان، سیندی و جیمز یاد گرفتند آزادانه درباره خشم و ترس خود صحبت کنند. آنها شروع به درک این موضوع کردند که نشانه های جسمانی ممکن است ناشی از سختی در کنترل احساس ها باشد. همین که احساس هایشان را ابراز کردند، نشانه های جسمانی شروع به ناپدید شدن، نمودند.

منبع: psychoanalysis-unplugged/201904/what-s-the-root-performance-anxiety