ارتباط ناهشیار در اوایل رابطه

آنچه آشکارا درباره ی نیازها و خواسته هایمان  بیان می شود، لزوما حقیقت ندارد.

بیشتر این ارتباط در بخش اولیه ی یک ارتباط، ظریف است، و غالبا غیرمستقیم. ما ارتباط برقرار کردن با ترسهای رابطه ای و جنسی، آرزوها، امیال، و انتظارات از لحظه ای که شریک بالقوه مان را در یک قرار، ملاقات می کنیم یا آن لحظه ای که به پیغام ارسال شده به سایت دوستیابی، پاسخ می دهیم، شروع می کنیم. اغلب از آنچه آشکار می شود، ناآگاهیم.

معمولاً قرار ملاقات زمان پر از آسیب پذیری است. ما در تلاش برای مبارزه با ناامنی ها، یک رویکرد “بهترین جلوه خود” را فرض می کنیم. انکار، اجتناب، یا تاثیرگذاری، در نهایت، در گذر زمان بی فایدگی  مخفی کردن اینکه چه کسی هستیم، ثابت می شود.

توجه به همه اشکالِ ارتباطهای کلامی و غیرکلامی مهم است؛ آنها اهمیت زیادی دارند.

ایده آل سازی بطور بالقوه یک علامت قرمز است. “می دونم که اندکی پیش همدیگر رو ملاقات کردیم، اما تا بحال کسی مثل شما رو ملاقات نکرده ام” چنین اظهاراتی شخص را خوشحال می کند اما از سوی دیگر به عنوان علامت دفاعی تعبیر می شود. آنها ممکن است سوالاتی مانند این بکنند، آیا آن شخص می فهمد چه کسی هستم، یا آیا او یک شریکی که همه گزینه هایش مناسب باشد را، چک می کند؟ آیا آنها فقط یک وهم را می بینند؟ اغلب، وقتی فردی بسرعت در یک رابطه پیش می رود، باید دلایلی را مورد شک قرار داد. آیا نیازمندی، کور می کند؟ آیا یک واقعیت جذاب وجود دارد یا خودشیفتگیست؟

فکر کردن به کسی، اختصاص دادن اولویتها، و نادیده گرفتن اظهارنظرها، بیان هایی از ارتباط غیرمستقیم هستند که می تواند علامت ناتوانی برای گوش دادن یا یک مانور کنترل کردن باشد. مواظب باشید وقتی بطور واضح موارد مورد علاقه و تنفرتان را بیان می کنید و بنظر می آید شریک بالقوه نادیده می گیرد. برای مثال: در نخستین ملاقات، سوزان اطلاع می دهد که آشپزی برایش لذت بخش نیست. بیل اعلام می کند که برای تولدش قابلمه و ماهیتابه خواهد خرید تا درست کردن غذا لذت بخش تر شود. برخی ممکن است این را جذاب و متفکرانه بدانند؛ با وجود این بعضی دیگر ممکن است آن را به عنوان ناتوانی در تنظیم با شخص مورد نظر تجربه کنند.

دوستیابی آنلاین با تخیل، پخته می شود. یک گروه پژوهشی به قرار ملاقات گذارندگانِ آنلاین پیشنهاد کردند “سازه های ذهنی پارتنر بالقوه شان را از طریق پروفایلش، بسازند، استفاده از آن اطلاعات برای پر کردن جاهای خالی پارتنری که در دنیای آفلاین ممکن است باشد.

لحظه اضطراب

اصل این عبارت آن است، “ما نمی دانیم آنچه نمی دانیم.” با وجود این، اغلب می دانیم سعی در اجتناب از دانستن چه چیزی داریم. در هر حال پیامها مخابره می شود. احساس/ فکر/ واکنش احشایی اولیه، معمولاً درباره اینکه چطور احساس می کنیم، یا چه چیزی  می خواهیم، یا از چه می ترسیم صادق است. چه ما به آن حقایق گوش فرادهیم یا ندهیم، چه پذیرا باشیم یا نباشیم.

ریز حالات چهره ای، به عنوان ” اظهارات زودگذر که بین ۲۵/۱ تا ۵/۱ ثانیه طول می کشد، با چشم غیرمسلح قابل رویت نیست و بطور غیرارادی ابراز می شوند”.تاریخ این ریز حالات چهره ای به فرضیه بازداری داروین (۱۸۷۲) برمی گردد، که اشاره داشت به اینکه اعمال چهره ای که بطور ارادی کنترل نمی شوند، ممکن است بطور خودکار ایجاد شود، وقتی که افراد سعی دارند حالات شان را سرکوب کنند.

سرانجام، با گذشت زمان حقیقت آشکار می شود. اغلب به شکل تعارض، ناامیدی، انتظار شکست، حرفهای آسیب زننده، ملالت در رابطه، یا کاهش میل جنسی. تعارض از راه می رسد. تعارض و منفی بودن ممکن است بیاید چرا که ما پذیرا نبودیم، و وقتی یک مسیر ارتباطی را آغاز کردیم حتی از نیازهایمان آگاه نبودیم. اما همه چیز در زمان آشکار می شود. برای برخی واقعیت ناسازگاری، با یک فاصله گیری خاموش می آید، برای برخی دیگر، یک ویرانی درهم شکننده. اظهارات آزاردهنده ممکن است احساسات بد و خشم را برای هر دو طرف بجا بگذارد، با وجودی که از آن خلاص شدند. اما به بهایی رنج آور آسوده شدند.

در جست و جوی یک ارتباط قابل اعتماد

گاهی ناامیدی برای یک ارتباط، خنده، مهربانی، یا رابطه جنسی، یک بررسی واقعیت درباره شخصِ واقعیِ ایستادهِ در برابر ما، مانع می شود.

موضوعات بین فردی حال حاضر انتقالی از روابط گذشته هستند. خودپنداره یا ترسها درباره رها شدن ممکن است در تصمیم گیری مداخله کنند. تلاشها برای خشنود کردن و انجام بهترینها برای برآوردن انتظارات دیگری، در رابطه، می تواند مانورهای دفاعی باشد که با عزت نفس پایین یا عدم پذیرش در ستیز است. این مرحله “ماه عسل” در نهایت شکست خواهد خورد همچنان که موضوعات به سطح می آیند (اغلب به رابطه جدید آسیب می زند). اگر ما فقط می دانستیم، می توانستیم از شروع صادق باشیم یا وقتی که می فهمیدیم که پارتنرمان با وجود تلاشهای معتبرمان برای رساندن اینکه چه کسی هستیم، گوش نمی داد، به همه چیز پایان می دادیم.

گاهی اعتماد زیادی به جنبه های ویژه ای از رابطه می شود. ممکن است رابطه جنسی کشش باشد، بخصوص در اوایل ملاقات. با وجود این، رابطه جنسی یک زبان محسوب می شود، و نیازهای رابطه ای بطور ذاتی بهم متصل اند. رابطه جنسی ممکن است به عنوان وسیله ای برای برقراری ارتباط بکار برده شود، به دلیل آنکه افراد اغلب ناتوانند به یک زبان ارتباطی یا هیجانی شرح دهند یا صحبت کنند. رابطه جنسی برای برخی حائز اهمیت است، اما برای افراد زیادی داشتن این رابطه در اوایل یا در نخستین روز ملاقات یک تاکتیک اجتنابی از رابطه است. اگرچه سازگاری جنسی یک دارایی بزرگ است، اما در حفظ یک رابطه درازمدت موثر نیست.

آگاهی و برقراری ارتباط برای برخی افراد، گزینه هایی الزامی هستند اما برای برخی دیگر خارج از دسترس است. پاتوق های زیادی وجود دارد که از آنجا جفت بالقوه ی خود را پیدا کنید، بنا بر این معافیت از درون اندیشی درباره اینکه چرا یک رابطه کار نکرد، وجود دارد. تکنولوژی آسان کرده تا از خودمان درباره سازگاری، ارتباط، یا ترسهای رابطه ای سوالات عمیق نپرسیم. همیشه یکی دیگر وجود دارد تا جایِ فرد قبلی را بگیرد.

ارتباط قابل اعتماد، دقیقاً از شروع یک رابطه، تحت بهترین شرایط یک چالش است؛ هر شخص در نهایت به چه چیزی نیاز دارد و آنچه درست است، دشوار است تا با صدای بلند گفته شود و مشخص گردد. وقتی اطلاعاتِ حقیقتاً صحیح میسر است، سنجیدن اینکه آیا آن شخص می تواند آن اطلاعات را دریافت کند، بپذیرد ، آسان تر است؛ احترام متقابل و سازگاری برای رشد و نمو، فرصت بهتری دارند.

نکته آخر: بطور کلی هیچ آسیبی رخ نمی دهد وقتی رابطه به آهستگی و گاهی خیلی آهسته، پیش رود. اگر شما احساس فشار می کنید  آن وقت از آن به عنوان یک نشانه ی هشدار استفاده کنید. زمان و فضایی را بخواهید؛ زمان به میزان زیادی آشکار خواهد کرد. چنانچه درباره درخواستِ فضا و زمان ناامن یا در نزاع باشید، فرصت هایی پیش می آید که بطور منفی یا حتی پرخاشگرانه واکنش نشان می دهید.

منبع: https://www.psychologytoday.com

روان درمانی تحلیلی فرصتی برای شناخت نیازها و خواسته های ناخودآگاه است.